1. De Heilige Geest is de derde persoon van de Heilige Drievuldigheid en komt voort van de Vader en de Zoon.

2. De Heilige GeestisGod: de heilige Kerk heeft in de geloofsbelijdenis bepaald dat de Heilige Geest samen met de Vader en de Zoon aanbeden moet worden.

3. Ook in de bijbel krijgt de Heilige Geest de naam van God. De heilige Petrus berispte Ananias en Saphira omdat zij tegen de Heilige Geest gelogen hadden:“Daarop zei Petrus: ‘Ananias, hoe heeft de satan je zo in zijn greep kunnen krijgen dat je de heilige Geest bedriegt en iets achterhoudt van de opbrengst van het stuk grond? Het was vóór de verkoop je eigendom, en ook daarna kon je toch vrij over het geld beschikken? Wat heeft je bezield om zoiets te doen? Je hebt niet gelogen tegen de mensen, maar tegen God.”

4. Ook Jezus leert ons dat de Heilige Geest van de Vader en de Zoon voortkomt:“Wanneer echter de Helper komt die Ik jullie zal zenden als Ik bij de Vader ben – de Geest der waarheid, die van de Vader komt – zal Hij over Mij getuigenis afleggen.”

5. De Heilige Geest is dus in alles gelijk aan de Vader en de Zoon: Hij is even almachtig, eeuwig oneindig volmaakt, groot en wijs.

6. Gewoonlijk noemt men de Heilige Geest:

• Gave van God omdat Hij de kostbaarste gave is die God ooit aan de mensen heeft geschonken,
• Trooster omdat Hij ons troost in onze droefheid,
• Geest van gebed omdat Hij ons helpt om vurig te bidden.

7. De Heilige Geest wordt ‘heilig’ genoemd omdat Hij door zijn natuur heilig is en ons ook heilig maakt.

8. De heiligheid van de Heilige Geest verschilt van die van de heiligen die we vereren: de Heilige Geest is heilig door zijn eigen natuur terwijl de heiligen dit zijn door de genade die ze van God ontvangen; de Heilige Geest is oneindig heilig terwijl de heiligen het slechts in beperkte mate zijn.

9. De Heilige Geest is verschillende malen zichtbaar op aarde neergedaald. Onder de gedaante van een duif bij de doop van Jezus in de Jordaan, en onder de vorm van vurige tongen over de apostelen en leerlingen op het Pinksterfeest.

10. De bijbel beschrijft die Pinksterdag:“Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren zij allen op één plaats bijeen. Plotseling kwam er uit de hemel een geraas alsof er een hevige wind opstak, en het vulde heel het huis waar zij waren. Er verschenen hun vurige tongen, die zich verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten. Zij raakten allen vol van heilige Geest en begonnen te spreken in vreemde talen, zoals de Geest hun ingaf.”

11. Toen de apostelen de Heilige Geest ontvangen hadden gingen zij onder alle volkeren het Evangelie prediken.

12. Voor de prediking van de apostelen aanbaden alle volkeren, behalve de Joden, de schepselen.

13. Door de prediking van de apostelen omhelsde een ontelbare massa Joden en heidenen de christelijke leer.

14. Nochtans werd de christelijke godsdienst niet zonder tegenspraak opgericht. Gedurende driehonderd jaar werd deze godsdienst bestreden. Verschillende miljoenen christenen hebben hierbij omwille van de naam van Jezus alle mogelijke folteringen en zelfs de dood geleden.

15. De vernieling van de valse godsdiensten op het grootste gedeelte van de wereld is het schitterendste mirakel dat de Heilige Geest ooit door zijn apostelen gedaan heeft. Dit mirakel alleen is al voldoende om te bewijzen dat de christelijke godsdienst door God gegeven is.

16. Ook aan ons openbaart de Heilige Geest zichzelf, zij het op onzichtbare wijze. Hij stort de genaden in onze zielen om ze te heiligen.

17. Als we in staat van genade zijn, verblijft de Heilige Geest in ons. De heilige Paulus zegt dan ook dat wij tempels zijn van de Heilige Geest.

18. De Heilige Geest bestuurt de Kerk. Hij geeft haar de kracht om haar vijanden te weerstaan. Daarnaast beschermt Hij de Kerk tegen alle mogelijke dwalingen in haar leer.

19. Tevens geeft de Heilige Geest de Kerk ook nog de nodige gaven om haar te beschermen, zoals mirakels en voorspellingen.

20. Wij moeten dikwijls de Heilige Geest aanroepen omdat we zonder zijn hulp niks kunnen doen dat nuttig is voor onze zaligheid.

21. We moeten de doodzonde vermijden, die de Heilige Geest uit onze ziel te verdrijft, en ook de dagelijkse zonde, die Hem bedroeft.

22. Deze plaat toont de eetzaal waar de apostelen en leerlingen samen met Onze-Lieve-Vrouw en verschillende andere heilige vrouwen biddend wachten op de komst van de Heilige Geest.

23. Voor de komst van de Heilige Geest waren de apostelen onwetend. Zij verstonden heel slecht wat Jezus hun probeerde te vertellen. Daarnaast waren ze ook angstig en zwak: ze vluchtten allemaal toen Jezus gevangen genomen werd. Door het ontvangen van de Heilige Geest werden ze plots verlicht. Ze verstaan de leer van Jezus, worden sterker en vrezen niets meer.

1. In de geloofsbelijdenis staat dat Jezus “zit”, om ons te leren dat Hij in de hemel rust en een eeuwig geluk geniet.

2. Jezus zit in de hemel als een koning op zijn troon en als een rechter op zijn rechterstoel. In die tweevoudige hoedanigheid oefent Hij de wetgevende en de rechterlijke macht uit waarop Hij zinspeelde bij zijn Hemelvaart: “Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde”

3. De geloofsbelijdenis voegt eraan toe dat Jezus “aan de rechterhand van de Vader” zit. Dat wil niet zeggen dat God een linker- en een rechterhand heeft. De rechterhand is de ereplaats en daarom wil het zeggen dat Jezus Christus als God aan zijn Vader gelijk is en als mens boven alle schepselen verheven is.

4. Het zijn de verdiensten van Jezus Christus die voor de rechtvaardigen de poorten van de hemel hebben geopend en we hebben onze zaligheid en verlossing te danken aan zijn lijden. Toch is de Hemelvaart niet slechts een voorbeeld dat ons voorgehouden wordt om ons geestelijk te verheffen naar de hemel, maar ze is een werkelijke bron van goddelijke kracht waarmee we de hemel werkelijk kunnen bereiken. Zij maakt de maat van de verdienste van ons geloof vol, ze versterkt onze hoop; en ze richt de liefde van ons hart naar de hemel.

5. Het geloof betreft de zaken die men niet kan zien, en die de rede en het menselijk verstand overtreffen. Daarom vult de Hemelvaart de maat van de verdienste van ons geloof aan. Was de Heer bij ons gebleven, had ons geloof veel van zijn verdienste verloren, want Jezus Christus heeft zelf verklaard: “Gelukkig zij die zonder gezien te hebben toch tot geloof komen.”

6. De Hemelvaart versterkt bovendien de hoop in ons hart. Als we geloven dat Jezus Christus als mens naar de hemel is gegaan en de menselijke natuur aan de rechterhand van God heeft doen plaatsnemen, dan hebben wij ernstige redenen om te hopen dat ook wij, zijn ledematen, eens naar daar zullen opklimmen om ons met ons Hoofd te verenigen. De Heer zelf heeft deze vereniging gewaarborgd: “Vader, diegenen die U Mij hebt toevertrouwd, zou Ik graag bij Mij hebben waar Ik ben.”

7. Eén van de belangrijkste voordelen die de Hemelvaart ons verschaft, is dat zij de liefde van ons hart tot de hemel richt en aanvuurt door de liefdevlammen van de Heilige Geest. Het is niet zonder goede reden dat men zegt: “waar uw schat is, daar is ook uw hart”. Ware Jezus Christus bij ons gebleven, dan zouden onze gedachten gericht blijven op uiterlijke kennis en het genoegen van zijn omgang. We zouden in Hem slechts de man zien die ons met zijn weldaden overlaadde en voor Hem alleen maar een natuurlijke liefde voelen.

8. Door echter naar de hemel te klimmen heeft Hij onze liefde een geestelijke richting gegeven. Door zijn afwezigheid kunnen we alleen nog maar geestelijk tot Hem komen en zijn we bereid Hem als God te aanbidden en te beminnen. Enerzijds toont ons dat het voorbeeld van de apostelen: zolang de Zaligmaker onder hen was, schenen ze voor Hem slechts menselijke gevoelens te hebben. Anderzijds is er het getuigenis van de Heer zelf, die zegt: “voor jullie eigen bestwil moet Ik weggaan”. De onvolmaakte liefde waarmee de apostelen Hem beminden, moest vervolmaakt worden door de goddelijke liefde, door de nederdaling van de Heilige Geest. Daarom voegde Jezus eraan toe: “doe Ik dat niet, dan zal de Helper niet komen; maar als Ik heenga, zal Ik Hem naar jullie toezenden”.

9. De Hemelvaart betekent het begin van een nieuwe uitbreiding van de heilige Kerk. Aan het bestuur van dit echte huis van Jezus Christus ging de kracht van de Heilige Geest worden toevertrouwd. Tot dan toe had Jezus Petrus, de prins der apostelen, aangesteld aan het hoofd van deze Kerk, om Hem te vertegenwoordigen als eerste herder en opperste priester. Maar sinds de Hemelvaart heeft Hij naast de Twaalf voortdurend anderen gekozen en aangesteld als apostelen, profeten, evangelisten, herders en leraars. Van bij de rechterhand van zijn Vader schenkt hij hen alle genaden die ze nodig hebben. De apostel Paulus verzekert ons immers dat “aan ieder van ons afzonderlijk de genade is verleend naar de maat van Christus’ gave.”

10. Deze prent stelt ons Jezus Christus voor zoals Hij in de hemel op een troon van glorie zit aan de rechterhand van zijn Vader. Engelen en heiligen omgeven Hem en zijn troon wordt gedragen door talloze hemelse geesten. De Vader houdt de koningsstaf in de hand en de Zoon het kruis. Beiden ondersteunen ze het aardrijk, dat de Vader schiep, dat de Zoon verloste en dat de Heilige Geest heiligde.

1. Deze woorden: “de derde dag verrezen uit de doden”, betekenen dat Jezus Christus, op de derde dag van zijn dood, zijn ziel met zijn lichaam verenigde; levend werd; en verheerlijkt uit zijn graf opstond. Dit deed Hij door de uitwerking van zijn almacht.

2. Het lichaam had geen drie volle dagen in het graf gelegen: een gedeelte van vrijdag, de hele zaterdag en een gedeelte van zondag.

3. Jezus wilde een bewijs geven van zijn godheid. Daarom heeft Hij zijn verrijzenis niet uitgesteld tot het einde van de wereld en is Hij ook niet onmiddellijk na zijn dood verrezen, maar slechts drie dagen erna. Zo toonde Hij dat Hij werkelijk mens was en dat Hij gestorven was, omdat de tussentijd voldoende was om de waarheid van zijn dood te bewijzen.

4. Wij weten dat Jezus Christus verrezen is, omdat Hij zich na zijn verrijzenis meermaals heeft getoond aan de apostelen en de leerlingen; en omdat zij daarvan getuigd hebben.

5. Op de dag van zijn verrijzenis heeft Jezus Christus zich getoond aan zijn apostelen, en heeft Hij hen ook de macht gegeven om de zonden te vergeven.

6. Jezus Christus toonde zich enige tijd daarna aan verscheidene apostelen terwijl zij op het meer van Galilea aan het vissen waren. Het is daar dat Hij de heilige Petrus als opperste herder van de Kerk aanstelde.

7. Voor Hij ten hemel klom, is Jezus Christus een laatste maal aan zijn apostelen verschenen en beval hun het Evangelie aan alle volkeren te verkondigen.

8. Wij moeten geloof hechten aan de getuigenis die de apostelen na de verrijzenis van Jezus Christus gegeven hebben, omdat zij hun leven opgeofferd hebben om staande te houden dat zij de verrezen Heer Jezus Christus gezien hadden. Getuigen die zich om het leven laten brengen om hun getuigenis te staven, kunnen onmogelijk als bedriegers beschouwd worden.

9. Het lichaam van Jezus Christus dat uit het graf was opgestaan had al de kenmerken van de verheerlijkte lichamen, te weten: vrij van lijden, klaar, licht en doordringend.

10. Dat Hij vrij van lijden was, wil zeggen dat Jezus Christus niet meer lijden noch sterven kon.

11. Dat Hij klaar was, wil zeggen dat het lichaam van Jezus Christus zo glansrijk was als de zon, doch de Heer liet de glans niet schijnen dan voor zijn Hemelvaart.

12. Met de lichtheid verstaan wij, dat het lichaam van Jezus Christus zich van de ene plaats naar de andere, ja zelfs van de aarde tot de hemel, met de snelheid van een bliksem kon begeven.

13. Met de doordringendheid verstaan wij, dat het lichaam van Jezus Christus de stoffelijke schepselen kon doordringen zoals de geest. Hij is uit het graf opgestaan zonder de steen die de ingang afsloot, te verplaatsen.

14. Toen Jezus Christus zijn ziel met zijn lichaam verenigde, liet Hij de wonden van zijn lijden verdwijnen, behalve die van de handen en de voeten.

15. Hij heeft de wonden bewaard:

1. Om deze aan de apostelen te tonen en zo zijn verrijzenis te bevestigen;
2. Als een middel om het hart van God jegens de zondaar te bewegen;
3. Om tijdens het oordeel te tonen dat Hij volstrekt voor alle mensen heeft geleden en daardoor de bozen te beschamen.

16. Jezus moest verrijzen omdat God rechtvaardig is. Omwille van zijn rechtvaardigheid heeft God Hem verheven, omdat Hij uit gehoorzaamheid met hoon en smaad werd overladen. De heilige Paulus legt het in zijn brief aan de Filippenzen zo uit: “Hij heeft zich vernederd. Hij werd gehoorzaam tot de dood, de dood aan een kruis. Daarom ook heeft God Hem hoog verheven en Hem de naam verleend die boven alle namen staat.”

17. Deze prent stelt de verrijzenis van Jezus Christus voor.

18. Links zien we enkele heilige vrouwen. Het Evangelie vertelt ons dat zij het lijk van Jezus kwamen balsemen, toen plotseling een grote aardbeving plaatsvond. De engel daalde uit de hemel; wierp de steen omver; en zette zich er op. De verstomde wachters stonden daar als door de dood getroffen. Wanneer de heilige vrouwen het graf betraden, werden zij bij het zien van de engel met vrees bevangen. Maar de engel zei tegen de vrouwen: “U hoeft niet bang te zijn, want ik weet dat u Jezus zoekt die gekruisigd is. Hij is niet hier: Hij is tot leven gewekt, zoals Hij gezegd heeft. Kom, kijk naar de plaats waar Hij gelegen heeft.”

1. Het mysterie van de verlossing is het mysterie van God de Zoon die op het kruis gestorven is om alle mensen te verlossen.

2. De woorden “geleden onder Pontius Pilatus” betekenen dat Jezus Christus geestlijke en lichamelijke armoede en verdrukking heeft geleden toen Pontius Pilatus als Romeins bestuurder over Judea heerste.

3. Geestelijk werd Jezus Christus door walging, angst en dodelijke droefheid overvallen. Hij zei: “Ik ben dodelijk bedroefd”.

4. Lichamelijk heeft Jezus Christus zo erg geleden dat de profeet Jesaja Hem een man van smarten noemde, een man die voor onze zonden door God geslagen en kapotgemaakt werd.

5. Het was niet per se nodig dat Jezus zoveel leed om ons te verlossen. Zelfs het geringste lijden zou een oneindige waarde gehad hebben zodat het al voldoende zou geweest zijn om ons te redden.

6. Toch heeft de Heer zozeer voor ons willen lijden, omdat Hij ons zijn immense liefde wilde tonen en in onze harten een hevige afkeer van de zonde wilde inplanten.

7. Jezus Christus heeft op vier plaatsen lijden ondergaan: in de hof van Olijven; bij de hogepriest Kajafas; bij Herodes; op de Calvarieberg.

8. Jezus Christus werd in in de Hof van Olijven door alle pijnen van de doodsangst overvallen. Die pijnen waren zo hevig dat Hij er zelfs water en bloed door zweette. Het is ook in die hof dat Judas, één van de twaalf apostelen, Hem door een kus in de handen van zijn vijanden overleverde.

9. Bij Kajafas, hogepriester van de Joden, werd Jezus driemaal door de heilige Petrus verloochend , zeer schandelijk geslagen en bespot, en ter dood veroordeeld omdat Hij zich de Zoon van God had genoemd.

10. Bij Herodes, de gouverneur van Galilea, die naar Jeruzalem gekomen was om het Paasfeest te vieren, werd Hij als zwakzinnige behandeld en daarom getooid in een wit kleed.

11. Bij Pilatus werd Jezus, hoewel Hij van alle schuld vrijgepleit was, toch nog vreselijk gemarteld, met een doornenkrans getooid en alsnog overgeleverd om gekruisigd te worden.

12. Op de Calvarieberg moest Jezus azijn drinken en werd Hij tussen twee misdadigers aan het kruis genageld. Hij bad bij de hemelse Vader voor zijn beulen en beloofde aan de goede moordenaar dat hij met Hem dezelfde dag nog het paradijs zou binnentreden. Hij beval zijn moeder aan de heilige Johannes aan en gaf deze laatste aan zijn geliefde moeder. Uiteindelijk zei Hij: “Het is volbracht” en Hij gaf de geest.

13. “Is gestorven”: deze woorden in de geloofsbelijdenis betekenen dat Jezus’ ziel zijn lichaam heeft verlaten. Niettemin bleef de goddelijke natuur aanwezig zowel in de ziel als in het lichaam.

14. Jezus Christus stierf op Goede Vrijdag om drie uur ’s namiddags.

15. Toen Jezus Christus stierf, verduisterde de zon, beefde de aarde, barstten de steenrotsen open, scheurde het voorhangsel van de tempel open en gingen de graven open. Deze feiten worden voor de vrome lezer geïllustreerd op de prent, onderaan links.

16. Na de dood van Jezus Chrisus doorboorde een soldaat zijn linkerzijde met een lans. Uit de wonde stroomde water en bloed.

17. De Zaligmaker liet dit toe om verschillende redenen: Hij toonde zijn oneindige liefde voor ons door zijn bloed tot de laatste druppel te vergieten. Zijn hart zou steeds openblijven om overvloedige genaden over ons uit te storten.

18. “Is begraven”: deze woorden van de geloofsbelijdens willen zeggen dat Jezus Christus na zijn dood van het kruis werd afgenomen en zijn lichaam in een graf werd neergelegd.

19. Na de begrafenis van Jezus Christus rolde men een grote steen voor de ingang van het graf. Pilatus liet het graf verzegelen en Joodse soldaten moesten het bewaken.

20. De Joden namen dus alle voorzorgen om er zeker van te zijn dat Jezus’ lichaam niet zou weggenomen worden. God liet dit alles begaan om alle twijfel omtrent zijn echte verrijzenis weg te nemen.

21. De heilige Kerk verwacht van de gelovigen dat ze dikwijls de heilige kruisweg beleven. Deze vertelt het bittere lijdensverhaal van Christus in een reeks van veertien beelden. Het lijdensverhaal begint bij zijn terdoodveroordeling en eindigt met zijn begrafenis. De godsvruchtige uitoefening van de kruisweg wordt met vele aflaten beloond en de gelovigen verkrijgen er vele genaden door.

22. Op deze prent zien we bovenaan Pontius Pilatus als rechter. Links zien we hoe Jezus Christus gegeseld wordt. Rechts wordt hij aan het kruis genageld en onderaan rechts zien we hoe Hij tussen twee misdadigers wordt gekruisigd. Rechts onderaan wordt zijn begrafenis voorgesteld.

1. Het mysterie van de menswording is verwoord in het tweede en in het derde artikel van de geloofsbelijdenis. Het is het mysterie hoe de Zoon van God mens is geworden.

2. God de Zoon heeft de menselijke natuur aangenomen. In het maagdelijk lichaam van Maria, zijn moeder, heeft Hij een ziel en lichaam gekregen door de bijzondere hulp van de Heilige Geest.

3. De Zoon van God, die mens is geworden, wordt Jezus Christus genoemd.

4. De naam ‘Jezus’ betekent ‘Verlosser’. De engel zei tot Jozef: “U moet Hem de naam Jezus geven, want Hij is degene die zijn volk zal redden uit hun zonden.”

5. Wij noemen Jezus Christus ook ‘onze Heer’. Hij is onze meester, omdat Hij ons geschapen heeft en door zijn bloed vrijgekocht.

6. Jezus Christus is tegelijk God en mens. Hij heeft zowel de goddelijke als de menselijke natuur.

7. In Jezus Christus is maar één persoon, de tweede Persoon, God de Zoon.

8. Op de plaat groet de engel Gabriël de heilige Maagd terwijl ze bidt in haar huis in Nazarath. De engel kondigt haar aan dat God haar heeft uitgekozen om de moeder van de Zaligmaker te worden. Tegelijkertijd bewerkt de Heilige Geest in haar het grote wonder van de menswording. Dit is het verhaal dat Lucas geeft over de aankondiging van de engel Gabriël aan Maria en over het bezoek van Maria aan de heilige Elisabeth:

9. “In de zesde maand werd de engel Gabriël door God gezonden naar een stad in Galilea, met de naam Nazaret, naar een maagd die verloofd was met een man genaamd Jozef, die uit het huis van David stamde; haar naam was Maria. De engel trad bij haar binnen en zei: ‘Verheug u, begenadigde, de Heer is met u.’ Zij raakte geheel in verwarring door wat hij zei en vroeg zich af wat deze begroeting te betekenen had. Maar de engel zei: ‘Schrik niet, Maria, u hebt genade gevonden bij God. U zult zwanger worden en een zoon baren, die u de naam Jezus moet geven. Hij zal een groot man zijn, en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd. God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven. Hij zal eeuwig koning zijn over het huis van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’

10. ‘Maar hoe moet dat dan?’ zei Maria tegen de engel. ‘Ik heb geen omgang met een man.’ De engel antwoordde haar: ‘Heilige Geest zal op u komen en kracht van de Allerhoogste zal u overdekken. Daarom zal het kind heilig genoemd worden, Zoon van God. Bovendien, ook Elisabet, uw verwante, is op haar oude dag zwanger van een zoon; zij werd onvruchtbaar genoemd, maar zij is al in haar zesde maand. Want voor God is niets onmogelijk.’ Toen zei Maria: ‘Ik ben de dienares van de Heer; laat met mij gebeuren wat u gezegd hebt.’ Toen ging de engel van haar weg.”

11. “Na enkele dagen vertrok Maria met spoed naar het bergland, naar een stad van Juda. Zij ging het huis van Zacharias binnen, en begroette Elisabet. Meteen toen Elisabet de begroeting van Maria hoorde, sprong het kind op in haar schoot. Elisabet werd vervuld met heilige Geest. Ze riep met luide stem: ‘Gezegend ben jij onder de vrouwen, en gezegend is de vrucht van je schoot. Waar heb ik het aan te danken dat de moeder van mijn Heer bij mij komt? Op het moment dat je groet mij in de oren klonk, sprong het kind van blijdschap op in mijn schoot. Gelukkige vrouw, zij die gelooft! Wat haar namens de Heer is gezegd, zal in vervulling gaan.’

12. Daarop zei Maria: ‘Met heel mijn hart roem ik de Heer, met al mijn adem juich ik om God, mijn redder; want Hij heeft omgezien naar zijn dienares in haar geringheid. voortaan prijzen alle generaties mij gelukkig, want grote dingen heeft de Machtige met mij gedaan. Heilig is zijn naam, barmhartig is Hij, iedere generatie weer, voor wie Hem eerbiedigen. Hij heeft de kracht van zijn arm getoond, wie zich verheven waanden, heeft Hij uiteengeslagen. Machthebbers heeft Hij van hun troon gehaald, geringen gaf Hij een hoge plaats. Hongerigen overlaadde Hij met het beste, rijken heeft Hij met lege handen weggestuurd. Hij heeft het opgenomen voor Israël, zijn knecht, indachtig de barmhartigheid die Hij, zoals aan onze vaderen toegezegd, bewijzen wil aan Abraham en zijn nageslacht, voor eeuwig.’”