1. Het allerheiligste sacrament is een sacrament door Jezus ingesteld waarbij Hij zelf aanwezig is, verborgen onder de gedaanten van brood en wijn.

2. Hij heeft dit sacrament ingesteld:

• om steeds dicht bij ons te kunnen zijn,
• om zich aan God als offergave te kunnen blijven aanbieden,
• om het voedsel voor onze ziel te worden.

3. Christus stelde het allerheiligste sacrament in door zelf de woorden van deconsecratie“Dit is mijn lichaam; dit is Mijn bloed” uit te spreken over het brood en de wijn. Hij voegde er nog aan toe “doe dit tot mijn gedachtenis.”

4. Door deze woorden: “Dit is mijn lichaam; dit is mijn bloed” veranderde de almachtige Christus het brood in zijn lichaam en de wijn in zijn bloed. Onze Zaligmaker voegde er nog aan toe: “doe dit tot mijn gedachtenis” om aan de apostelen en priesters de macht te geven ook het brood in zijn lichaam en de wijn in zijn bloed te veranderen.

5. Deze verandering gebeurt tijdens de Heilige Mis wanneer de priester over het brood en de wijn de consecratiewoorden uitspreekt.

6. Communiceren is Jezus in het heilig sacrament ontvangen.

7. Er zijn twee voorwaarden om waardig te kunnen communiceren, één voor de ziel en één voor het lichaam.

8. De voorwaarde voor de ziel om te communie te kunnen gaan is vrij te zijn van doodzonde.

9. Als men in staat van doodzonde is, moet men een goede biecht spreken voor men te communie kan gaan.

10. In staat van doodzonde te communie gaan is, zoals Judas, de grote zonde van heiligschennis bedrijven.

11. Voor men te communie gaat moet men een ware godsvrucht opwekken door bijvoorbeeld de tot de communie voorbereidende akten te lezen.

12. De voorwaarde voor het lichaam om te communie te kunnen gaan is nuchter zijn sinds middernacht en uiterlijk ingetogen zijn.

13. Na de communie moet men Jezus, die men dan in het hart meedraagt, aanbidden, danken, zich aan Hem opofferen en om de nodige genade smeken. Dit noemen we de dankzegging.

14. De dankzegging na de communie is een belangrijke taak:

• omdat het hoogst onbetamelijk zou zijn ons met vreemde zaken bezig te houden en Jezus die in ons tegenwoordig is geen hulde te bewijzen,
• het is daarnaast ook de meest geschikte tijd om ons met onze Zaligmaker te onderhouden en zijn genaden te bekomen.

15. De mis is het offer van het Nieuwe Verbond waarbij het lichaam en bloed van Christus aan God de Vader wordt opgeofferd.

16. Jezus heeft het heilig offer van de Mis ingesteld om zijn heilig Kruisoffer onder ons ons voor te stellen en te bewaren.

17. De wijze van offeren is echter verschillend. Aan het kruis heeft Christus zich zichtbaar en op bloedige wijze opgeofferd. In de Heilige Mis doet hij dit op onbloedige wijze en onder de gedaante van brood en wijn.

18. Het heilige offer van de Mis kan alleen aan God opgedragen worden omdat het offer een daad van aanbidding is die alleen God toekomt.

19. We zien in het midden Christus die tijdens het laatste avondmaal in Jeruzalem het allerheiligste sacrament instelt, aan de vooravond van zijn lijden. Boven, links zien we Judas die zich na een onwaardige communie uit wanhoop om het leven brengt.

20. Onder deelt een priester tijdens de Heilige Mis de communie uit aan de gelovigen.

21. De heilige communie is de geestelijke spijs van onze ziel. Dat wordt op deze plaat boven rechts voorgesteld door de profeet Elia. Een Engel geeft hem een in de as gebraden brood met een kruik water en zegt:“Sta op en eet; anders gaat de reis uw krachten te boven.”Elia stond op, at en dronk. Door dit voedsel gesterkt ging hij veertig dagen en nachten tot aan de berg Horeb. Het brood van Elia is een voorafbeelding van het allerheiligste sacrament dat ons versterkt, helpt om ons leven heilig te leiden en ons leidt naar het eeuwig geluk in de hemel.

22. Onze Moeder, de heilige Kerk moedigt ons aan om vaak het Misoffer bij te wonen en veelvuldig te communie te gaan. Zo ontvangen we de grote genaden die ons sterken op onze pelgrimstocht naar het hemels vaderland.

1. De genade is een bovennatuurlijk geschenk van God. God schenkt ons de genade niet omdat we die zelf hebben verdiend, maar door de verdienste van Jezus Christus. We kunnen de genade gebruiken om tot rechtvaardiging te komen.

2. De genade is een geschenk van God omdat Hij ze ons geeft uit loutere goedheid en zonder dat Hij daartoe verplicht is. De genade is bovennatuurlijk omdat ze de krachten van onze natuur overtreft en omdat we haar op eigen kracht niet kunnen bekomen. Wij hebben de genade niet verdiend, maar God schenkt ze ons door de verdienste van Jezus Christus, die voor ons op het kruis is gestorven. God geeft ons de genade niet om ons geluk op aarde te verzekeren, maar opdat we ze zouden gebruiken om het geluk in de hemel te verdienen.

3. Naast het bovennatuurlijke geschenk van de genade schenkt God ons ook natuurlijke gaven, zoals lichamelijke, geestelijke en emotionele gezondheid of rijkdom.

4. Die natuurlijke gaven kunnen bijdragen tot onze rechtvaardiging, maar zijn niet voldoende om ons naar de hemel te leiden. Alleen door de genade worden we het eeuwig leven waardig.

5. De genade is het kostbaarste wat we kunnen krijgen, omdat ze door het bloed van Christus is betaald en omdat ze voor ons de hemel verdient.

6. Er zijn twee soorten genade: de heiligmakende genade en de genade van bijstand.

7. De heiligmakende genade maakt ons van zondaars rechtvaardigen, kinderen van God, erfgenamen van de hemel.

8. Deze genade wordt ook habituele genade genoemd, omdat ze in ons blijft, zelfs wanneer onze wil niets verricht, bijvoorbeeld wanneer we slapen. Een ziel die de heiligmakende genade bezit, is in een bovennatuurlijke staat die we staat van genade noemen.

9. In staat van genade houden we van God, en houdt God van ons. Christus leert ons dat met deze woorden:als iemand Mij liefheeft, zal Hij mijn woord ter harte nemen; dan zal mijn Vader hem liefhebben en zullen We bij hem ons verblijf gaan houden.

10. In staat van genade is het minste dat we doen om God te behagen, verdienstelijk voor de hemel.

11. We kunnen de heiligmakende genade laten groeien door de sacramenten, maar we verminderen haar door onze lauwheid en door dagelijkse zonden. We verliezen de heiligmakende genade door de doodzonde.

12. Met de genade van bijstand helpt God ons het goede te doen en het kwade te vermijden.

13. God helpt ons door ons verstand te verlichten en door onze wil tot het goede aan te sporen.

14. God helpt ons ook met zichtbare middelen, zoals preken, goede voorbeelden, mirakels, enz.

15. We hebben de hulp van de genade echt nodig, want zonder die hulp kunnen we de rechtvaardiging niet bereiken. Christus gaf immers te kennen dat we los van Hem niets kunnen.

16. God wil dat iedereen de rechtvaardiging bereikt en schenkt dus aan iedereen, zelfs aan zondaars en ongelovigen, genoeg genade om gerechtvaardigd te worden.

17. God schenkt ons minstens de genade van het gebed en daarmee kunnen alle andere genaden verkregen worden.

18. Als God ons de genade van bijstand schenkt, mogen we er niet tegen ingaan, maar moeten we er trouw aan meewerken.

19. Wie heel trouw meewerkte aan de genade, is Paulus, rechts boven op deze prent.Hij was op weg en naderde Damascus al, toen hem plotseling een hemels licht omstraalde. Hij viel op de grond en hoorde een stem tegen hem zeggen: ‘Saul, Saul, waarom vervolg je Mij?’ Hij zei: ‘Wie bent U dan, Heer?’ Deze antwoordde: ‘Ik ben Jezus die jij vervolgt. Kom, sta op en ga de stad binnen. Daar zal je gezegd worden wat je doen moet.’

20. Bovenaan links zit Jezus op de rand van de waterput van Jacob en zegt aan de Samaritaanse vrouw:Als u de gave van God kende, als u wist wie het is die tegen u zegt: geef Mij te drinken, dan had u Hem erom gevraagd en Hij had u levend water gegeven.Die gave Gods, die alles in de wereld overtreft, is niets anders dan de genade.

21. De ziel in staat van genade wordt in het midden van de prent verbeeld als een maagd die het kleed van de onschuld draagt en een lelie in de hand houdt. Ze richt haar blik naar de hemel en draagt de Heilige Geest in haar hart, zoals Paulus het ons voorhoudt:U weet het: uw lichaam is een tempel van de heilige Geest die in u woont.

22. De ziel in staat van doodzonde wordt onderaan verbeeld als een maagd gekleed in rouwgewaden. Ze is gehuld in duisternis en geketend door de duivel, die als heer en meester in haar hart regeert.

1. De laatste woorden van de geloofsbelijdenis luiden: “Ik geloof in het eeuwig leven”. Dit wil zeggen dat er na dit aardse leven nog een ander bestaan zal zijn, hetzij gelukkig in de hemel, hetzij ongelukkig in de hel.

2. We weten dat er na dit leven een nieuw leven volgt omdat God ons dat zo geopenbaard heeft. Het hiernamaals is ook noodzakelijk voor het belonen van de goede mensen en het straffen van de slechten.

3. De hemel of het paradijs is de plaats waar enkel vreugde is, en waar de engelen en de heiligen God aanschouwen en met eeuwigdurend geluk overladen worden.

4. Mensen die sterven in staat van genade en geen goddelijke straffen meer te ondergaan hebben, gaan naar de hemel.

5. We weten dat de heiligen in de hemel God zien. Jezus, de Zaligmaker, heeft immers zelf gezegd: “Gelukkig die zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien.”

6. Het geluk van de hemel is zo totaal dat wij het met ons beperkt verstand niet kunnen begrijpen. Zo zegt de heilige Paulus: “Wat geen oog heeft gezien, geen oor heeft gehoord, wat in geen mensenhart is opgekomen, dat heeft God bereid voor wie Hem liefhebben.”

7. Volgens de kerkvaders is het eeuwig leven gelijktijdig de verlossing van alle tegenspoed en het bezit van alle goederen.

8. Wat betreft de tegenspoed is de bijbel duidelijk. Wij lezen immers in de Openbaring van Johannes: “De gelukzaligen zullen nooit meer honger of dorst lijden, geen zonnesteek of woestijngloed zal hen treffen.” Op een andere plaats staat ook geschreven: “God zal alle tranen uit hun ogen wissen, en de dood zal niet meer bestaan; geen rouw, geen geween, geen smart zal er zijn, want al het oude is voorbij.”

9. Wat betreft de goederen zal hun heerlijkheid overgroot zijn en zullen zij vreugde en plezier opwekken in alle mogelijke gedaantes. Momenteel kunnen wij echter niet de waarde van deze goederen begrijpen; zij kunnen zich niet aan onze geest openbaren.

10. Om hiervan te genieten moeten wij eerst binnentreden in de vreugde van de Heer. Dan zullen we ervan doordrongen en ondergedompeld worden. Al onze wensen zullen bewaarheid worden.

11. Hoewel alle heiligen in de hemel God kunnen aanschouwen, is hun geluk nochtans in verhouding tot hun verdiensten.

12. Op dit ogenblik zijn enkel de zielen van de overledenen in de hemel. Na de verrijzenis zullen ook hun lichamen volgen.

13. De gelukzaligen zullen God zelf voor eeuwig aanschouwen. Deze meest uitmuntende en wonderbaarste van alle gaven, zal hun de goddelijke natuur openbaren en hen in bezit stellen van echte en onherroepelijke zaligheid. Wij moeten dat zo vast geloven, dat de geloofsbelijdenis van de kerkvaders van Nicea het zelfs expliciet vermeldt: “Ik verwacht de verrijzenis van het lichaam en het eeuwig leven.”

14. Deze prent stelt ons de hemel voor. We zien in het midden de drie goddelijke personen in een driehoek op een glorietroon gezeten en omringd door engelen. Velen van hen spelen op diverse speeltuigen en anderen zwaaien met een wierookvat voor de drie goddelijke personen. Aan hun hoofd staat de heilige maagd Maria, hun koningin; zij zit aan de rechterkant van haar zoon, Jezus Christus. Ze zetelt op een troon die kleiner is dan die van God, maar toch hoger dan iedereen die niet aan God gelijk is.

15. Op de tweede rij bevinden zich rechts de heilige Johannes de Doper, Mozes, David, Abraham en andere heiligen van het Oude Testament. Links zien we de heilige Jozef, de heilige Petrus en de overige apostelen, een evangelist met een boek in de hand en verschillende heiligen van het Nieuwe Testament.

16. Op de derde rij zien we de andere heiligen waaronder de martelaren, zoals de heilige Stefanus, heilige bisschoppen, een heilige koning, heilige maagd-en-martelaressen zoals de heilige Cecilia en de heilige Catharina, alsook heilige vrouwen zoals de heilige Maria Magdalena.

17. De heilige Stefanus houdt een steen in de hand, omdat hij gestenigd werd.

18. De heilige Cecilia heeft een harp in de hand, omdat zij onder begeleiding van muziekinstrumenten Gods lof zong.

19. Aan de voeten van de heilige Catharina ligt een verbrijzeld rad, omdat men haar probeerde te radbraken, d.w.z. martelen door haar vast te binden op een rad vol met scherpe foltertuigen. Het rad brak echter toen men het in het in beweging wilde zetten.

20. De heilige Maria Magdalena heeft een kruik in de hand omdat zij het hoofd van Jezus, de Zaligmaker, waste met kostbare, geurige oliën.

1. “Ik geloof in de vergeving van de zonden” betekent dat Christus aan de Kerk de macht heeft gegeven om de zonden te vergeven.

2. Enkel God zelf heeft, door zijn natuur, de macht om zonden te vergeven. In het Oude Testament heeft Hij dat recht voor zichzelf voorbehouden.

3. Christus, die zelf God is, heeft dezelfde rechten als zijn Vader. Als Verlosser schenkt Hij vergeving waar Hij wil. Hij heeft verschillende keren van dit recht gebruik gemaakt. Het Evangelie vertelt het voorval van de genezing van de lamme en toont hiermee aan dat Jezus dit recht heeft. Daar brachten ze een verlamde bij Hem, die op een bed lag. Bij het zien van hun vertrouwen zei Jezus tegen de verlamde: ‘Wees maar gerust, vriend, uw zonden worden u vergeven.’ Nu zeiden een paar schriftgeleerden onder elkaar: ‘Die man lastert God.’ Jezus wist wat voor gedachten ze koesterden. Hij zei: ‘Waarom koestert u die boze gedachten? Want wat is eenvoudiger? Zeggen: uw zonden worden vergeven, of zeggen: sta op en loop? Maar opdat u weet dat de Mensenzoon bevoegd is om op aarde zonden te vergeven’ – toen zei Hij tegen de verlamde: ‘Sta op, pak uw bed op en ga naar huis.’ En hij stond op en ging naar huis.

4. Tijdens zijn leven heeft onze Zaligmaker, door zijn goedheid, deze macht ook aan Petrus gegeven. Op de dag van zijn verrijzenis gaf hij diezelfde macht ook aan zijn apostelen en door hen aan hun wettelijke opvolgers.

Jezus kwam in de streek van Caesarea van Filippus en vroeg zijn leerlingen: ‘Wie is de Mensenzoon volgens de mensen?’ Ze zeiden: ‘Volgens sommigen Johannes de Doper, volgens anderen Elia, volgens weer anderen Jeremia of een van de profeten.’ Hij zei hun: ‘En jullie, wie ben Ik volgens jullie?’ Simon Petrus antwoordde hem: ‘U bent de Messias, de Zoon van de levende God.’ Jezus gaf hem ten antwoord: ‘Gelukkig ben jij, Simon Barjona; niet vlees en bloed hebben jou dat onthuld, maar mijn Vader in de hemel. Ik zeg jou: jij bent Petrus; op die steenrots zal Ik mijn kerk bouwen, en de poorten van het dodenrijk zullen haar er niet onder krijgen. Ik zal je de sleutels geven van het koninkrijk der hemelen, en wat je op aarde bindt zal ook in de hemel gebonden zijn, en wat je op aarde ontbindt zal ook in de hemel ontbonden zijn.’ Toen verbood Hij de leerlingen om iemand te zeggen dat Hij de Messias was.

Op de avond van die eerste dag van de week waren de leerlingen bij elkaar. Hoewel de deur op slot was uit vrees voor de Joden, kwam Jezus. Ineens stond Hij in hun midden en zei: ‘Vrede!’ Na deze groet toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. Vreugde vervulde de leerlingen toen ze de Heer zagen. ‘Vrede’, zei Jezus nogmaals. ‘Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik jullie.’ Na deze woorden ademde Hij over hen. ‘Ontvang de heilige Geest’, zei Hij. ‘Als jullie iemand zijn zonden vergeven, dan zijn ze ook vergeven; als jullie ze niet vergeven, dan blijven ze behouden.’

5. Die laatste woorden betekenen dat er geen enkele zonde bestaat, hoe zwaar ook, die door de Kerk niet vergeven kan worden. De Kerk heeft hierdoor ook de macht gekregen om de absolutie te weigeren aan de biechteling die niet goed voorbereid is. De door de Kerk vergeven zonden bestaan niet meer, ze zijn volledig vernietigd.

6. Buiten de ware Kerk kunnen de zonden niet vergeven worden, omdat men slechts zaligheid en de vergeving van de zonden in de ware Kerk kan bekomen.

7. De Kerk vergeeft de zonden door het sacrament van het doopsel en het sacrament van de verzoening.

8. De zonden worden ons niet vergeven omwille van onze eigen verdiensten, maar omdat Christus onze vergeving door zijn kruisdood bekomen heeft.

9. De apostelen hebben dit artikel in de geloofsbelijdenis opgenomen: ‘Ik geloof in de vergeving van de zonde’ om ons de grootheid van de goddelijke barmhartigheid te laten kennen en de zondaars aan te sporen hun vertrouwen op Hem te stellen.

10. Deze plaat toont de Zaligmaker die de heilige Petrus de sleutels overhandigt als een teken dat Hij hem de macht gaf om de zonden te vergeven of te behouden zoals aangegeven door de woorden van de heilige Matteüs.

11. De erfzonde wordt vergeven door het doopsel. De doodzonden begaan na het doopsel worden vergeven in de biecht of door het volmaakt berouw.

1. De heilige Kerk is de vereniging van alle gelovige christenen, die de ware leer van Christus belijden en gehoorzaam zijn aan de paus van Rome.

2. Iedereen die gedoopt is, die gelooft wat de Kerk voorhoudt en die zich toevertrouwt aan haar wettige herders, is een gelovige van de Kerk.

3. De paus is de plaatsvervanger van Christus, de opvolger van Petrus, het zichtbare hoofd en de leraar van de hele Kerk, de algemene vader van de herders en de gelovigen.

4. Christus stelde Petrus aan het hoofd van de Kerk. Petrus was de eerste paus.

5. Petrus vestigde zijn Stoel in Rome en stierf er de marteldood. De paus is, als bisschop van Rome, de opvolger van Petrus.

6. De wettige herders van de Kerk zijn, samen met de paus, de bisschoppen. Jezus Christus heeft hen opdracht gegeven zijn Kerk te onderwijzen en te besturen.

7. De bisschoppen zijn de opvolgers van de apostelen. Zij besturen de bisdommen onder toezicht van de paus.

8. De bisschoppen benoemen priesters als pastoors aan het hoofd van de parochies.

9. De leden van de Kerk zijn gedoopten die belijden wat de Kerk hen leert en zich toevertrouwen aan hun bisschop en aan hun heilige vader de paus.

10. Heidenen, ketters, schismatici, afvalligen en geëxcommuniceerden behoren niet tot de ware Kerk.

11. Een heiden is iemand die niet is gedoopt en de ware God niet kent.

12. Een ketter is iemand die zich christen noemt, maar hardnekkig een valse christelijke leer volgt.

13. Een schismaticus is iemand die is gedoopt en het geloof heeft ontvangen, maar die niet wil gehoorzaam zijn aan het zichtbare hoofd van de Kerk, de paus van Rome.

14. Een afvallige is iemand die het geloof in Christus heeft beleden, maar nadien heeft afgewezen.

15. Een geëxcommuniceerde is iemand die wegens een misdaad uitgesloten wordt uit de gemeenschap van de heilige Kerk.

16. Zondaars zijn leden van de Kerk, maar zij worden beschouwd als dode leden.

17. Niet tot de Kerk behoren is heel erg, want iemand die vrijwillig en door zijn eigen schuld buiten de Kerk is, kan niet zalig worden.

18. Er is maar één ware Kerk, omdat Christus er maar één gesticht heeft.

19. De ware Kerk heeft vier kenmerken: ze is één, ze is heilig, ze is katholiek, en ze is apostolisch.

20. De ware Kerk is de Roomse Kerk, die zo heet omdat de bisschop van Rome, onze heilige vader de Paus, opvolger van Petrus, die in Rome stierf, aan haar hoofd staat.

21. De Kerk is één, omdat ze één hoofd heeft en over elk stuk van het geloof één en dezelfde leer volgt.

22. De Kerk is heilig, omdat alleen zij de sacramenten gebruikt die ons heilig maken. Door alle eeuwen heen heeft ze overvloedige vruchten van heiligheid voortgebracht.

23. De Kerk is katholiek, omdat ze zich richt tot alle volkeren en landen van de wereld.

24. De Kerk zal bestaan tot aan het einde van de wereld. Christus heeft beloofd dat ze alle vervolgingen zal overwinnen.

25. De Kerk is apostolisch, omdat de apostelen haar hebben opgebouwd, omdat ze de leer van de apostelen volgt, en omdat ze nogal altijd wordt bestuurd door de wettige opvolgers van de apostelen.

26. Bovenaan. Christus stelt Petrus aan als zichtbaar hoofd van de Kerk. Hij overhandigt hem de herdersstaf en geeft hem de zending de lammeren en de schapen te hoeden. Petrus krijgt daarmee alle herders en gelovigen onder zijn hoede, de ganse Kerk dus, die Jezus zijn schaapstal noemt.

27. Onderaan zien we

1. de paus (Leo XIII), opvolger van Petrus, gekleed in wit gewaad, die de tiara op het hoofd draagt;
2. naast de paus zien we de kardinalen, gekleed in rode gewaden;
3. voor de paus zien we een aartsbisschop, met een gewaad van witte wol over de schouders, pallium genaamd;
4. we zien ook een bisschop met staf en mijter, en prelaten en kloosterlingen;
5. hogerop zien we priesters die de heilige communie toedienen, het Evangelie verkondigen, en een missionaris die de heidenen leert over Jezus Christus, met het kruisbeeld in de hand.