1. De eerste woorden van dit artikel (“Die nedergedaald is ter helle”) betekenen dat Jezus Christus’ ziel naar de hel neerdaalde, nadat Hij gestorven was. Zijn ziel verbleef in de hel zolang zijn lichaam in het graf lag. God de Zoon verbleef dus gelijktijdig in het graf én in de hel. Dit is perfect mogelijk, aangezien God met zijn ziel en lichaam verenigd is gebleven, hoewel zijn ziel en lichaam van mekaar gescheiden waren.

2. Onder “hel” moet men de plaats verstaan waar de zielen van de afgestorvenen de eeuwige zaligheid moeten afwachten. Dezelfde betekenis hebben ook de woorden die wij op verscheidene plaatsen van de bijbel lezen. Zo spreekt de heilige Paulus over een plaats ‘onder de aarde’: “in de naam van Jezus zal iedere knie zich buigen, in de hemel, op aarde en onder de aarde.”

3. Maar niet alle plaatsen die als “hel” worden benoemd, zijn geheel en al aan elkaar gelijk. Er is vooreerst een plaats waar de zielen van die mensen die in staat van doodzonde gestorven zijn, eeuwig het verlies van God betreuren, door het vuur gekweld worden, en met de duivels pijnen zonder eind lijden. Die plaats wordt de gehenna, de afgrond, of de eigenlijke hel genoemd.

4. Er is nog een andere plaats, het vagevuur genoemd, waar de zielen verblijven van hen die wel in de liefde van God gestorven zijn, maar nog niet geheel de straf voldaan hebben voor hun zonden. Zij moeten daar zolang blijven totdat zij door hun lijden aan de goddelijke rechtvaardigheid voldaan hebben. Immers, “niets wat onzuiver is kan in de hemel komen”.

5. Een derde plaats is het voorgeborchte. Dit is een plaats van vrede en rust, waarin de zielen zich bevinden van de goede mensen die gestorven zijn vóór de komst van Jezus Christus, samen met andere rechtvaardigen de komst van de Verlosser met volle zekerheid afwachten. Dit zijn eigenlijk de zielen die Jezus Christus met zijn nederdaling ter helle getroost en verlost heeft.

6. Men mag zich niet inbeelden dat Jezus Christus zomaar neerdaalde naar de hel om er zich te tonen en te laten zien hoe machtig Hij is. Nee, zijn ziel daalde er werkelijk neer en maakte haar aanwezigheid voelbaar, net zoals David zegt: “U geeft mijn leven niet aan het dodenrijk prijs”

7. Deze nederdaling ter helle heeft hoegenaamd niets afgedaan aan de macht en de heerlijkheid van Jezus Christus. Zijn nederdaling in die plaats van duisternis heeft op geen enkele wijze de glans van zijn majesteit dof gemaakt. Integendeel, door neer te dalen liet Jezus zien dat Hij niet alleen heilig is, zoals tijdens zijn leven geopenbaard werd, maar ook dat hij echt Gods Zoon is, zoals Hij dat ook eerder door zovele wonderdaden en mirakels had bewezen.

8. Misschien kan men dit het makkelijkst als volgt begrijpen: laten we de redenen vergelijken die Jezus Christus had om in de hel neer te dalen met de redenen van de andere mensen die daartoe gedwongen zijn. De mensen zijn erin neergedaald als gevangenen, terwijl Jezus Christus er neerdaalde als “enige vrije onder de doden”. Hij was de overwinnaar die de duivels kwam onderdrukken in de hel, die de mensen daar omwille van hun zonden gevangen hielden.

9. Jezus is in het voorgeborchte neergedaald om er de duivel zijn buit te ontnemen, namelijk de mensen die gestorven zijn vóór zijn komst op aarde, en ook andere rechtvaardigen. Hij wilde hen ook triomfantelijk in de hemel brengen en deed dit op een wonderlijke en glorierijke manier. Zijn aanwezigheid verspreidde een schitterend licht in de plaats waar die gelukkige gevangenen zich bevonden. Ze vervulde hun hart van een onbegrijpelijke vreugde en stelde hen in het bezit van de eeuwige zaligheid, die in het aanschouwen van God bestaat. Zo werd de belofte bewaarheid die Onze Heer aan de goede moordenaar deed: “Ik beloof je, vandaag nog zul je bij Mij zijn in het paradijs.”

10. Op deze prent zien we de ziel van Jezus Christus die zich toont aan de zielen die gevangen zijn in het voorgeborchte. Op de voorgrond worden Adam en Eva geknield afgebeeld; verder staan, links, Abraham die het zwaard tegen Isaak opheft; Jakob met een stok in de hand; David met zijn harp, enz. Rechts: Mozes, wiens gelaat lichtstralen schiet; Aäron met zijn roede; de heilige Jozef met een lelie in de hand, enz.

11. Onze Heer verbleef met hen tot op de dag van zijn verrijzenis.

12. Onderaan de prent zien we de hel waarin de duivels en de verdoemden door het vuur gekweld worden. Jezus Christus daalde niet neer in dat verblijf van pijnen zonder eind of in het vagevuur. Toch liet Hij in de hel zijn godheid kennen door onbetwistbare tekenen. Aan de zielen van het vagevuur schonk hij de hoop op het eeuwig geluk.

1. Het mysterie van de menswording is verwoord in het tweede en in het derde artikel van de geloofsbelijdenis. Het is het mysterie hoe de Zoon van God mens is geworden.

2. God de Zoon heeft de menselijke natuur aangenomen. In het maagdelijk lichaam van Maria, zijn moeder, heeft Hij een ziel en lichaam gekregen door de bijzondere hulp van de Heilige Geest.

3. De Zoon van God, die mens is geworden, wordt Jezus Christus genoemd.

4. De naam ‘Jezus’ betekent ‘Verlosser’. De engel zei tot Jozef: “U moet Hem de naam Jezus geven, want Hij is degene die zijn volk zal redden uit hun zonden.”

5. Wij noemen Jezus Christus ook ‘onze Heer’. Hij is onze meester, omdat Hij ons geschapen heeft en door zijn bloed vrijgekocht.

6. Jezus Christus is tegelijk God en mens. Hij heeft zowel de goddelijke als de menselijke natuur.

7. In Jezus Christus is maar één persoon, de tweede Persoon, God de Zoon.

8. Op de plaat groet de engel Gabriël de heilige Maagd terwijl ze bidt in haar huis in Nazarath. De engel kondigt haar aan dat God haar heeft uitgekozen om de moeder van de Zaligmaker te worden. Tegelijkertijd bewerkt de Heilige Geest in haar het grote wonder van de menswording. Dit is het verhaal dat Lucas geeft over de aankondiging van de engel Gabriël aan Maria en over het bezoek van Maria aan de heilige Elisabeth:

9. “In de zesde maand werd de engel Gabriël door God gezonden naar een stad in Galilea, met de naam Nazaret, naar een maagd die verloofd was met een man genaamd Jozef, die uit het huis van David stamde; haar naam was Maria. De engel trad bij haar binnen en zei: ‘Verheug u, begenadigde, de Heer is met u.’ Zij raakte geheel in verwarring door wat hij zei en vroeg zich af wat deze begroeting te betekenen had. Maar de engel zei: ‘Schrik niet, Maria, u hebt genade gevonden bij God. U zult zwanger worden en een zoon baren, die u de naam Jezus moet geven. Hij zal een groot man zijn, en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd. God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven. Hij zal eeuwig koning zijn over het huis van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’

10. ‘Maar hoe moet dat dan?’ zei Maria tegen de engel. ‘Ik heb geen omgang met een man.’ De engel antwoordde haar: ‘Heilige Geest zal op u komen en kracht van de Allerhoogste zal u overdekken. Daarom zal het kind heilig genoemd worden, Zoon van God. Bovendien, ook Elisabet, uw verwante, is op haar oude dag zwanger van een zoon; zij werd onvruchtbaar genoemd, maar zij is al in haar zesde maand. Want voor God is niets onmogelijk.’ Toen zei Maria: ‘Ik ben de dienares van de Heer; laat met mij gebeuren wat u gezegd hebt.’ Toen ging de engel van haar weg.”

11. “Na enkele dagen vertrok Maria met spoed naar het bergland, naar een stad van Juda. Zij ging het huis van Zacharias binnen, en begroette Elisabet. Meteen toen Elisabet de begroeting van Maria hoorde, sprong het kind op in haar schoot. Elisabet werd vervuld met heilige Geest. Ze riep met luide stem: ‘Gezegend ben jij onder de vrouwen, en gezegend is de vrucht van je schoot. Waar heb ik het aan te danken dat de moeder van mijn Heer bij mij komt? Op het moment dat je groet mij in de oren klonk, sprong het kind van blijdschap op in mijn schoot. Gelukkige vrouw, zij die gelooft! Wat haar namens de Heer is gezegd, zal in vervulling gaan.’

12. Daarop zei Maria: ‘Met heel mijn hart roem ik de Heer, met al mijn adem juich ik om God, mijn redder; want Hij heeft omgezien naar zijn dienares in haar geringheid. voortaan prijzen alle generaties mij gelukkig, want grote dingen heeft de Machtige met mij gedaan. Heilig is zijn naam, barmhartig is Hij, iedere generatie weer, voor wie Hem eerbiedigen. Hij heeft de kracht van zijn arm getoond, wie zich verheven waanden, heeft Hij uiteengeslagen. Machthebbers heeft Hij van hun troon gehaald, geringen gaf Hij een hoge plaats. Hongerigen overlaadde Hij met het beste, rijken heeft Hij met lege handen weggestuurd. Hij heeft het opgenomen voor Israël, zijn knecht, indachtig de barmhartigheid die Hij, zoals aan onze vaderen toegezegd, bewijzen wil aan Abraham en zijn nageslacht, voor eeuwig.’”

1. God kan met de mensen spreken, want Hij heeft hen de gave van het spreken geschonken.

2. God heeft met de mensen gesproken en dat noemen we de openbaring.

3. Zonder de openbaring zouden we niet zalig kunnen worden, omdat we niet zouden weten wat we moeten geloven om zalig te worden.

4. Er zijn drie openbaringen.

• De oorspronkelijke openbaring heeft God aan Adam en de aartsvaders gedaan.
• De Mozaïsche openbaring heeft God aan Mozes en de profeten gedaan.
• De christelijke openbaring is ons door Onze-Lieve-Heer Jezus Christus gedaan.

5. Degeloofsbelijdeniskomt van de apostelen en bevat in twaalf artikels de belangrijkste waarheden die we moeten geloven.

6. De eerste waarheid die we moeten geloven is: “Er is slechts één God”.

7. We geloven in God, omdat Hij ons zelf zijn bestaan heeft geopenbaard.

8. Het bestaan van God volgt ook uit het bestaan van de schepsels. Waar schepsels zijn, moet ook een Schepper zijn. Niets komt uit zichzelf tot stand, een huis of een uurwerk ontstaan ook niet bij toeval.

9. God is een oneindig volmaakte Geest, Schepper. Hij is Heer en Regeerder van hemel en aarde.

10. God wordt een Geest genoemd, omdat Hij geen lichaam heeft.

11. God wordt oneindig volmaakt genoemd, omdat er aan zijn goddelijk wezen niets ontbreekt en omdat alles aan Hem zo volmaakt is, dat er geen volmaakter wezen kan uitgedacht worden.

12. God is van alle eeuwigheid, dat betekent: zonder begin, en God zal zijn tot in alle eeuwigheid, dat betekent: zonder einde.

13. God is in de hemel, op de aarde en op alle plaatsen.

14. God kent alles, het verleden, het heden, de toekomst. Hij kent zelfs onze gedachten en verlangens. Hij ziet ons altijd, zelfs als we ons verbergen en Hem verbitteren..

15. Een mysterie is een waarheid die God heeft geopenbaard. We moeten ze geloven, ook al gaat ze ons verstand te boven.

16. Het grootste mysterie van ons geloof is het mysterie van de Allerheiligste Drievuldigheid. God de Vader, God de Zoon en God de Heilige Geest zijn drie personen, die maar één God zijn.

17. De Vader is God, de Zoon is God, de Heilige Geest is God. De Vader, de Zoon en de Heilige Geest zijn maar één God. Ze zijn in alles even volmaakt, omdat Ze maar één en hetzelfde goddelijk wezen of dezelfde goddelijke natuur hebben.

18. De Allerheiligste Drievuldigheid is hier voorgesteld door een driehoek. God de Vader rust op de aardbol en houdt het kruis vast waaraan Jezus Christus hangt, zijn Zoon. De heilige Geest, in de gedaante van een duif, schittert tussen de Vader en de Zoon en dat betekent dat Hij voortkomt van de Vader en van de Zoon.

19. Links bovenaan zien we Jezus Christus die zijn apostelen de zending geeft alle volkeren te onderwijzen en ze te dopen in de naam van de Vader, van de Zoon en van de heilige Geest.

20. Rechts is het doopsel van Jezus Christus voorgesteld, waarbij de drie goddelijke Personen zich hebben geopenbaard.

21. Links onderaan staat Abraham, die bezoek krijgt van drie engelen.

22. Rechts staat de heilige Augustinus en het kind. De heilige bisschop van Hippo wandelde op het strand en probeerde het mysterie van de Allerheiligste Drievuldigheid te doorgronden. Hij zag plots een kindje dat in het zand een kleine put had gegraven en met een kommetje water uit de zee schepte om het in de put te gieten. “Mijn kind, wat ben je van plan met dat water?” – “Ik wil al het water van de zee in deze put gieten. Het zal voor mij gemakkelijker zijn al het water van de zee in deze put te gieten, dan voor u het mysterie van de Allerheiligste Drievuldigheid te doorgronden.” Na dat laatste antwoord verdween het kind. Het was een engel die, in de gedaante van een kind, aan de heilige Augustinus te kennen gaf dat het mysterie van de Allerheiligste Drievuldigheid ondoorgrondelijk is voor een geschapen geest.