Adam en Eva waren erg ongehoorzaam geweest. Ze hadden God niet gediend en geëerd. Verschrikkelijk. God met zijn licht kon niet meer in hen blijven. Hij moest weg uit hun ziel. Het werd er duister en zwart. Donker en vuil van de zonde. Was dat de schuld van God? Natuurlijk niet. Ze waren geen vrienden meer van God. Adam was heel bedroefd. Kijk maar op de plaat.

Eva beefde van angst. De blijheid was weg. Ze waren niet gelukkig meer. Dat kon ook niet. Wie zonde doet, is nooit gelukkig.

Voor straf werden Adam en Eva uit het Paradijs gejaagd. Weg moesten ze. Weg uit de heerlijke tuin. Het Paradijs is alleen voor de vrienden van God. En dat waren ze niet meer. Alles was anders geworden. De dieren waren niet tam neer. Ze wilden Adam en Eva pijn doen. Prikkende distels en puntige dorens groeiden op de aarde. Adam en Eva zouden hard moeten werken om eten te krijgen. Ze zouden last hebben van koude en hitte. En weten wat pijn en verdriet is. En eens zouden ze sterven. Zo had God het gezegd. Je weet dat nog wel.

En konden ze nu in de hemel komen? Neen, dan moest God in hen zijn met zijn goddelijk licht. De hemel werd gesloten. Je ziet dat op de onderste plaat. Dicht was die deur. Voor Adam en Eva en voor alle mensen. Dat was een heel erge straf. Dat kwam van hun zonde. De duivel danste van plezier. Dat zie je ook op de plaat. Door de zonde van Adam en Eva was de hemel voor alle mensen gesloten.

Adam en Eva waren nu vijanden van God. De andere mensen ook. Als wij op de wereld komen, hebben wij de erfzonde. Donker is het dan in de ziel. God met zijn licht is er niet in. Dat is heel erg.